Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quae ista amicitia est? Duo Reges: constructio interrete. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.

Equidem e Cn.: Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Bork: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.

Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Iure igitur gravissimi philosophi initium summi boni a
natura petiverunt et illum appetitum rerum ad naturam
accommodatarum ingeneratum putaverunt omnibus, quia
continentur ea commendatione naturae, qua se ipsi diligunt.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id
esse laudabile.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. An nisi populari fama? Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Beatus sibi videtur esse moriens. Istic sum, inquit.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;